ارزیابی ناهنجاری‎ سیستم شنیداری در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با استفاده از پتانسیل‌های وابسته به رویداد مغزی (ERPs)

اوتیسم یک بیماری عصبی رشدی است که شامل اختلال در تعامل و ارتباطات اجتماعی، رفتار تکراری یا کلیشه‌ای است. در تعدادی از کودکان اوتیسم (تندکار) میزان حساسیت به تحریکات صوتی بسیار زیادتر از حد نرمال است. در مقابل در بعضی دیگر از این کودکان (کندکار) این حساسیت کمتر از حد نرمال است. هدف از پژوهش حاضر ارائه راه‌کاری برای ارزیابی سیستم شنیداری کودکان تندکار وکندکار با استفاده از پتانسیل‌های وابسته به رویداد مغزی (ERPs) است. سیگنال‌ مغزی از 10 کودک اوتیسمی (2 دختر) با میانگین سن 7.7 سال و انحراف استاندارد 2.31 سال اخذشده است. به‌منظور ثبت ERP، 2000 تحریک شنیداری بر اساس الگوی MisMatch Negetivity (MMN) برای شرکت‌کنندگان پخش‌شده است. این تحریکات شامل 1600 تحریک استاندارد با فرکانس 1000 هرتز، تحریک انحرافی با فرکانس 1300 هرتز و تحریک نویز با فرکانس‌های 1500،1000،500 و 2000 هرتز می‌باشد. به‌منظور تحلیل داده‌ها 18 ویژگی‌ زمانی، در هر سه نوع تحریک (استاندارد، انحرافی و نویز) از مؤلفه‌های ERP استخراج‌شده و درنهایت ویژگی‌های معنی‌دار انتخاب‌شده‌اند. بر اساس نتایج حاصل‌شده در تحریکات انحرافی، افزایش معنی‌دار مجموع ناحیه مثبت کانال Pz (p=0.028) در گروه تندکار نسبت به گروه کندکار مشاهده‌شده است. همچنین در تحریکات نویز، افزایش معنی‌دار مجموع ناحیه مثبت کانال C4 (p=0.028) و مجموع ناحیه مثبت کانال Pz (p=0.009) در گروه کندکار نسبت به گروه تندکار مشاهده‌شده است. درنتیجه در کودکان اوتیسمی تندکار هنگام مواجهه با صداهای انحرافی فعالیت نورونی در ناحیه آهیانه‌ای افزایش‌یافته است، اما در کودکان اوتیسمی کندکار هنگام مواجهه با صداهای نویز افزایش فعالیت نورونی در نواحی مرکزی و آهیانه‌ای رخ‌داده است؛ بنابراین این روش در ارزیابی کودکان طیف اوتیسم ازنظر میزان حساسیت به حس شنوایی سودمند است.